Drukke weken in Afrika!

Hoi allemaal,

Snel iets van ons laten horen is niet gelukt, alles hier in Afrika loopt anders dan gepland. Wij hebben behoorlijk drukke en heftige weken achter de rug waarin we weer van alles hebben meegemaakt. De tweede week in het ziekenhuis verliep rustig, we hebben een aantal bevallingen kunnen doen en alles ging goed.

Woensdag 30 juli zijn wij een ochtend naar een weeshuis geweest samen met een andere vrijwilliggers. Wat was dat bijzonder! De kindjes komen je begroeten met knuffels en hangen gelijk aan je armen en willen alle aandacht. Toen we onze camera tevoorschijn haalden konden we zelf 3 foto's maken en daarna namen de kindjes het van ons over. De geheugenkaart van eline's camera was binnen 20 minuten vol. Het was die dag een nationale feestdag 'holiday' en de kindjes gingen ergens eten werd ons gezegd. Wij mochten mee. We kwamen in een straat terecht die vol met mensen zat (mannen en vrouwen gescheiden) in kleurige kleren, deze mensen waren allemaal moslims. Doordat er gezongen werd en de mensen zulke kleurige kleren droegen dachten wij dat het een feest was. We werden met open armen ontvangen en kregen een hoofddoek van een vrouw die we moesten dragen, omdat dit erg belangrijk voor hun is. Twee uur lang werd er gebeden, gezongen en gedanst. Soms was er één vrouw die moest huilen, maar we konden niet bedenken waarom. Er was veel eten en drinken voor iedereen, dus ook wij zijn blijven eten. Direct na het eten zijn wij vertrokken, omdat we naar het ziekenhuis moesten voor onze avonddienst. De mensen vonden het jammer dat we al weggingen en ook wij voelden ons een beetje ongemakkelijk. Een dag later hoorden we van de vrijwilleger die in het weeshuis werkt dat dit dus een herdenkingsdienst was voor een jongen die was overleden. De vrouw die aan het huilen was, was haar zoon verloren. Een beetje apart dus om dit naderhand pas te horen.

Op vrijdagochtend 1 augustus zijn we naar een basis school 'primary school' geweest, omdat één van de vrijwillegers een voetaltoernooi had georganiseerd. Toen we aankwamen bij de school kwamen er echt honderd kinderen naar ons toegerend en ze wilden ons allemaal aanraken, foto's met ons maken en handjes geven. Een 'mzungu' (witte) is hier echt bijzonder en zo voel je je dan ook. Het was een hele leuke ochtend met de kinderen en andere vrijwillegers, helaas wel verloren met het voetbaltoernooi haha.

Na twee dagen met pijnlijke krampen is Tamara zaterdag 2 augustus naar het ziekenhuis gegaan om daar te kijken wat er aan de hand was. Het bleek een blaasontsteking te zijn, dus gelukkig nog antibiotica gekregen voordat we op safari gingen, want de volgende dag zouden we vertrekken naar Arusha.

Zondag 3 augustus was het dan zover, tijd voor 4 dagen safari! Na vroeg (half vijf) opstaan naar het busstation om daar de bus te nemen naar Arusha. Dit was een grote touringbus, maar echt de verschrikkelijkste reis van ons hele leven. De wegen zijn zo ontzettend slecht en wij zaten helemaal achterin waar we letterlijk een halve meter in de lucht werden geschoten bij elke hobbel. En dat 12 uur lang.... Maar het was het waard!! Tamara's telefoon is onderweg nog gestolen, dus zij heeft even geen telefoonnummers en whatsapp meer met haar Nederlandse nummer. Tijdens de safari hebben we eerst het Tarangire National park bezocht, daarna via de Ngorongoro krater naar het Serengeti National Park en uiteindelijk naar de Ngorongoro krater. We hebben echt alle dieren gezien, zo mooi! (zie de foto's, helaas konden we niet alle foto's toevoegen, 1200 is wat veel haha) Het was heel bijzonder om zo dicht in de buurt te komen van alle dieren. We hebben echt genoten. We hebben geslapen in tentjes, was erg spannend was. Tijdens de tweede nacht in het Serengeti National Park werd ons verteld dat we niet naar het wc-gebouw mochten lopen in de nacht, omdat dit te gevaarlijk was, er lopen dan namelijk hyena's rond. Eline werd om 03.00 wakker om te plassen, maar ze moest dus voor de tent. Op de achtergrond hoorde ze een leeuw (ver weg gelukkig) brullen en om de tent waren hyena's te horen, een plas doen was nog nooit zo eng geweest, haha! Ook Tamara durfde niet door de ramen te kijken van de tent, omdat ze zo bang was, je ligt toch niet lekker als je weet dat er wilde beesten rondlopen. De laatste nacht hebben we doorgebracht in ons tentje op de top van de Ngorongoro krater. Daar was het heel erg koud (we hadden twee shirtjes, twee vesten, een jas, twee broeken en drie paar sokken aan en nog was het koud) en moesten we 's avonds bij een kampvuurtje zitten om op te warmen. We waren gezellig met een groep aan het kletsen, maar opeens hoorden we een geluid achter ons. Er kwam een hele groep zebra's aangerend, echt 10 meter van ons vandaan! De volgende ochtend moest je door deze kudde heen lopen om naar de wc te gaan, je kon ze echt bijna aanraken. Zo bijzonder! Toen de safari afgelopen was hebben we de nacht weer in Arusha doorgebracht. 'S avonds hebben we bij een indisch straattentje gegeten waar we de eerste avond ook hadden gegeten. Was erg lekker! De volgende dag moesten we vroeg weer de bus terug naar Dar es Salaam nemen. Deze busrit was beter dan de eerste (de buschauffeur reed beter), maar na een paar uur in de bus werd Eline ziek. Als je ziek wordt in zo'n bus is het echt geen pretje. Je hobbelt alle kanten op en het is meer dan 30 graden in die bus, geen airco helaas. Ze is toen maar voorin gaan zitten en een paar uur later werd ook een ander meisje ziek (allebei hetzelfde gegeten bij het restaurantje), dus dit ritje was voor hun echt niet leuk en ze waren allebei blij toen die busrit voorbij was. Vrijdag laat in de middag waren we weer thuis en zaterdagochtend zijn wij vroeg vertrokken naar Zanzibar om daar naar de full moon party te gaan. Dit was ook heel erg gezellig! Een hele geslaagde week dus!

Afgelopen maandag begon onze werkweek in het ziekenhuis weer. Ook deze week draaien wij avonddiensten. Maandag hebben wij alle twee een bevalling gedaan en deze verliepen goed. De vrouwen zijn erg blij met onze hulp. Aan het einde van onze dienst waren inmiddels ook twee andere verloskunde studenten gearriveerd en er werd een heel slecht kind geboren bij één van deze studenten. Het kind deed helemaal niks en had geen hartslag. Eline heeft samen met de andere verloskunde studenten de reanimatie gedaan en Tamara (kwam wat later, omdat zij nog bezig was) heeft het kind beademd toen de hartslag inmiddels weer omhoog was gegaan. Een tanzaniaanse verloskunde student ging zich ermee bemoeien en snapte niet dat wij gelijk waren gestart met reanimatie, we hadden het beter nog even bij de moeder kunnen laten liggen, zij snapt er dus duidelijk helemaal niks van. Het duurde heel lang voor het kind zelfstandig ging ademen en wij hebben het nadat het zelfstandig ademde naar de kinderafdeling gebracht. Daar ging alles weer heel langzaam, dus wij zijn er nog even bij gebleven. Later bleek dat het kind waarschijnlijk een infectie heeft en wij denken ook een afwijking, omdat het hoofd heel groot was.

Dinsdag is Tamara opnieuw naar het ziekenhuis gegaan en daar bleek dat de blaasontsteking nog precies hetzelfde was. Ze kreeg hiervoor antibiotica via een infuus en sterkere antibiotica voor vijf dagen. Zij is daar goed ziek van geworden en is de rest van de week niet meer op de labour ward geweest, omdat dit gewoon niet lukte. Zij heeft alleen maar geslapen. Het gaat inmiddels gelukkig weer wat beter en ze gaat maandag weer werken! Eline is wel gaan werken en heeft daar een hoop spannende dingen meegemaakt. Dinsdag was zij op de labour ward en zij stond bij een mevrouw. Er was op dat moment heel veel meconium te zien en toen zag zij iets paars tevoorschijn komen. Even nadenken en toen dacht zij 'oo dat zijn ballen'. Het kindje lag dus niet in hoofdligging, maar in stuitligging (billen). Eline heeft snel haar handschoenen aangetrokken en heeft deze bevalling zelf begeleid. De zuster kwam nog aanlopen, maar die vond het niet echt interessant, voor haar is dit natuurlijk heel normaal. Bij ons is een stuitligging een bevalling die de gynaecoloog doet. De bevalling ging erg goed en het kind werd vlot geboren en woog 4.2 kilo!!! Donderdag opnieuw een heftige dag in de labour ward voor Eline. De dokter vroeg haar om een doptone te halen, omdat zij de hartslag niet kon horen. Toen Eline deze wilde gaan halen was er al een stuk van het hoofd te zien en de dokter zei doe de bevalling maar, dus geen cortonen geluisterd. Eline heeft de bevalling begeleid en er werd een dood kindje geboren, het leek ook een afwijking te hebben. Zij hoorde later dat de vrouw pas 7 maanden zwanger was. Ook op deze momenten laat iedereen je aan je lot over en ze doen niet de moeite om je te helpen, erg heftig dus.

Vandaag zijn we naar een winkel gegaan in het centrum om daar spullen te kopen van het opgehaalde geld, er was geen tijd meer om naar de labour ward te gaan, maar na gister was dat ook wel even goed. In totaal hebben we 560 euro opgehaald, nogmaals heel erg bedankt allemaal!!! Van te voren had een zuster ons verteld wat ze nodig hadden. We hebben het volgende gekocht:
- paracetamol (1500 stuks). De zusters willen graag wat geven ter pijnverlichting voor de vrouwen na de bevalling, ze zijn hier dus erg blij mee.
- twee grote metalen bakken voor de vieze instrumenten
- infuus sets (200 stuks)
- urine opvangzakken (100 stuks) en katheters (100 stuks)
- matten waar de vrouwen op liggen tijdens de bevalling (23 meter, moeten we alleen nog even zelf knippen haha)
- 4 'delivery sets' waarin 19 instrumenten zitten voor tijdens de bevalling
- een vacuüm pomp
- 5 slijm uitzuigers voor de baby's na de bevalling

Je kunt hier zoveel kopen, in Nederland is het echt heel duur in vergelijking met hier. Maandag gaan wij de spullen naar de labour ward brengen. Ook dan gaan we foto's maken om jullie te laten zien waar de spullen terecht komen. Elke dag ontbreken er spullen op de labour ward, waardoor er dus niet de juiste zorg gegeven kan worden. Met deze spullen kunnen we dan toch een beetje helpen en wat bijdragen aan de verloskundige zorg!

Onze planning voor de aankomende dagen ziet er als volgt uit. Morgen gaan wij naar het eiland waar we het eerste weekend ook zijn geweest en zondag kijken we nog even wat we gaan doen. Maandagochtend de spullen naar de labour ward brengen, dan naar de lokale markt voor souvenirs en dan maandag en dinsdag nog twee avonddiensten op de labour ward. Woensdag vliegen wij 's avonds terug naar Nederland, waar we donderdag rond een uur of twee in de middag aankomen. We zullen jullie dinsdag nog vertellen hoe de laatste dagen waren en foto's toevoegen van de spullen op de labour ward!

Liefs,

Eline en Tamara